comeback

zamišljam almodovara

kako režira dokumentarni film

o nekom  pjevaču šlagera

iza gvozdene zavjese

film prati njegov poslednji nastup za dan žena

ostarjeli senjor na zalasku karijere

bori se sa teretom prohujale popularnosti

izumrlom publikom

dugogodišnjim izbivanjem iz javnog života

alkoholizmom

poslednji koncert za dan žena

njegov  veliki comeback

prvi put od pada berlinskog zida

dom sindikata

filmska ekipa prati pripreme

estetika džonija keša

prekidana crno bijelim reminiscencijama

nekada uspješne karijere:
socijalistički novogodišnji programi

davanje autograma
festivali posthumno shvaćeni
kao kemp burleske

na sceni dolazi do preokreta

kantautor

nekada miljenik ženske publike

sada držeći gospodin

otkriva publici

svoju u godinama anonimnosti

izgrađenu drag personu

izlazi sa silikonskom kapicom

na koju se navlači perika

podsjeća na navučenu helanku

napadno našminkan

u crvenom baršunastom mantilu

i sa paperjastim šalom

pod svjetlom reflektora

leži na glomaznom crnom klaviru

naprslim baritonom pjeva

besame mucho

na njega padaju šljokice

briše ih rukavicom kao suze

suzdržan i zbunjen aplauz

sa tavanice se spušta

polunag muškarac

sa krilima anđela

i predaje mu ružu

klanja se zbunjenoj publici

u sledećoj sceni neka brza pjesma

neki čarlston

igra iz sve snage

okružen muškarcima u frakovima i sa cilindrima

zadihano pjeva

kao da će  svakog časa kolabirati

simfonijski orkestar obučen  je u sladoledžijska odjela

publika se smije i plače

u zadnjoj sceni pjeva neki tužni šlager

govori stihove na francuskom

zagledan tupo u daljinu

simulira završnu scenu sa džeremi ajronsom

iz madam baterflaj

razbija čašu šampanja

adieu

dobija gromoglasni aplauz

plače uzdignute glave

crnobijeli kadar

kamera ga prati dok sa plesačima

iza kulisa

užurbano silazi niz stepenice

i odlazi u šminkernicu

ispunjenu buketima ruža

vratio sam se – kaže u jednom trenutku