vozim se autobusom
i pada kiša
kondenzuje se u maglu
kroz kapi na prozorima
razliveno je svjetlo
semafora i automobila
i podgorica
kroz te mutne naočare
liči na neki nepoznati grad
kao nešto iz indi filmova
i velikih američkih romana
poprište romantičnog zapleta
izmišljena amerika kasnih osamdesetih
stambeni blokovi
na lejk šor drajvu
stakleni zidovi iz kojih blješti
neonski život
bezbrojnih stanova
neko je rekao
kako je romantizovanje grada
znak hrišćanske civilizacije
novi obzor
jedne specifične čežnje
paganska melanholija
nalik je scenografiji
viktorijanskog romana
sa promočnim poljima
pitomim selima
šumama, učtivom
sporom požudom
sada razmišljam o gradu na gori
melanholija visokih zgrada
koje pulsiraju kretanjem oblaka
crveni gradovi
u sumrak
radosno iščekivanje
kroz mutna stakla:
grad koji nikad ne spava
grad koji će doći
